Από την αρχή της εφηβείας στις νεαρές κοπέλες και για περίπου 2 χρόνια, η περίοδος αρκετές φορές συνοδεύεται από διαταραχές, που σε γενικές γραμμές είναι φυσιολογικές και αντιμετωπίζονται εύκολα με ήπιους τρόπους.
Αυτές οι ανωμαλίες είναι αρκετά συνηθισμένες και συμβαίνουν λόγω μη σταθεροποίησης των ορμονών που ρυθμίζουν τη φυσιολογική λειτουργία της ωοθήκης. Οι πιο συνηθισμένες διαταραχές είναι γενικά ο ασταθής κύκλος, η μεγάλη απώλεια αίματος, μικρότερη ή μεγαλύτερη διάρκεια της περιόδου σε ημέρες, κ.α., που μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα την εμφάνιση αναιμίας. Υπολογίζεται ότι περίπου 8 στις 10 νεαρές κοπέλες εμφανίζουν τέτοια προβλήματα.
Αν το πρόβλημα συνεχίζεται και 2 χρόνια μετά την έναρξη της περιόδου και συνυπάρχουν ταυτόχρονα και άλλα συμπτώματα, τότε πρέπει να γίνει εξέταση για άλλες πιθανές αιτίες διαταραχών του κύκλου, όπως πχ. Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών, νευρική ανορεξία, υπερβολική άσκηση, άγχος, χρόνια νοσήματα, πρώιμη ωοθηκική ανεπάρκεια, παθήσεις του θυρεοειδούς κ.α. Επίσης, σε νεαρές κοπέλες που έχουν αρχίσει τη σεξουαλική τους δραστηριότητα, μια πιθανή αιμόρροια μπορεί να έχει ως αίτιο μια εγκυμοσύνη, αποβολή ή εξωμήτρια κύηση, πυελική φλεγμονή ή τραυματισμό των γεννητικών οργάνων.
Αν και η ποσότητα του αίματος που χάνεται κατά την περίοδο αλλά και η συχνότητα της περιόδου διαφέρουν από γυναίκα σε γυναίκα, ο γυναικολόγος μπορεί να αξιολογήσει τη βαρύτητα της αιμορραγίας και τη σωστή συχνότητα. Οι ενδείξεις που σημαίνουν ότι έχουμε μεγάλη απώλεια αίματος είναι όταν χρειάζεται συχνή αλλαγή σερβιέτας, αλλαγή σερβιέτας το βράδυ, αλλά και όταν υπάρχουν μεγάλα πήγματα αίματος ή διαπιστώσουμε χαμηλά επίπεδα φερριτίνης και αιμοσφαιρίνης. Φυσιολογική συχνότητα θεωρείται ότι έχουμε όταν η περίοδος εμφανίζεται κάθε περίπου 28 ημέρες.
Η κλινική εξέταση της κοπέλας και το ιατρικό ιστορικό θα βοηθήσουν το γυναικολόγο να βάλει τη σωστή διάγνωση, ενώ οι εργαστηριακές εξετάσεις αίματος πρέπει να περιλαμβάνουν και ορμονικό έλεγχο αν αυτό κρίνεται απαραίτητο ανάλογα με το πρόβλημα.
Η καταπολέμηση των προβλημάτων στην εφηβεία εξατομικεύεται ανάλογα με το αίτιο και με τη βαρύτητα της αιμορραγίας. Όταν η διαταραχή είναι σοβαρή, τότε πρέπει να δοθεί φαρμακευτική θεραπεία, ώστε να διορθώσουμε το πρόβλημα και να προστατεύσουμε την κοπέλα.
Η έφηβος και η οικογένειά της βιώνουν τα προβλήματα της περιόδου της ως μια πρωτόγνωρη και δυσάρεστη κατάσταση και, ανεξάρτητα από το πόσο σημαντικό είναι το πρόβλημα, φοβούνται συχνά ότι μπορεί να υπάρχει επίπτωση στη μελλοντική αναπαραγωγική υγεία της. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο γυναικολόγος στον οποίον θα αποταθούν πρέπει να είναι εξειδικευμένος σε εφηβικά γυναικολογικά θέματα (παιδογυναικολόγος) και να γνωρίζει τόσο τις διαφοροποιήσεις των γυναικολογικών προβλημάτων της έφηβης, όσο και την ιδιαιτερότητα στην προσέγγιση της έφηβης λόγω της ψυχικής της ευαισθησίας. Η διερεύνηση που θα κάνει ο παιδογυναικολόγος θα είναι εξατομικευμένη και η ενημέρωση που θα παράσχει θα πρέπει να είναι πλήρης.
Με τις κατάλληλες σύγχρονες γνώσεις και τη σωστή προσέγγιση στα γυναικολογικά προβλήματα των εφήβων, που είναι ιδιαίτερης σημασίας, μπορούμε να προστατεύσουμε τη μελλοντική αναπαραγωγική υγεία της νεαρής γυναίκας ώστε να δημιουργήσει αργότερα τη δική της οικογένεια, χωρίς προβλήματα.