Ο σακχαρώδης διαβήτης της κύησης είναι μια διαταραχή του μεταβολισμού και της ινσουλίνης, που εμφανίζεται ή για πρώτη φορά ανακαλύπτεται στη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Οφείλεται στις ορμονικές μεταβολές, και αυξάνει τις πιθανότητες για την εμφάνιση επιπλοκών τόσο από τη μητέρα, από το έμβρυο (πχ. υπερβολική αύξηση του βάρους του) αλλά και προβλήματα κατά τη διάρκεια του τοκετού με αυξημένο ποσοστό μαιευτικών επιπλοκών. Εμφανίζεται σε ποσοστό 3-4% των εγκύων. Οι κυριότερες από τις επιπλοκές αυτές είναι η αυξημένη ποσότητα αμνιακού υγρού, η υπέρταση της εγκυμοσύνης, ουρολοιμώξεις, το αυξημένο βάρος γέννησης νεογνών, ο πρόωρος τοκετός, και το αυξημένο ποσοστό της καισαρικής τομής.
Μια ειδική κατηγορία που χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα είναι οι γυναίκες που ήδη έχουν από νεαρότερη ηλικία Σακχαρώδη Διαβήτη και μένουν έγκυες. Στις περιπτώσεις αυτές, η κατάσταση είναι πιο σοβαρή από τον Σακχαρώδη Διαβήτη που πρωτοεμφανίζεται στην εγκυμοσύνη. Ιδιαίτερη σημασία έχει η διατήρηση φυσιολογικών επιπέδων σακχάρου προ της έναρξης εγκυμοσύνης. Ίσως το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ότι τα νεογνά αυτών των μητέρων έχουν πιθανότητα 6-10% να εμφανίσουν κάποια συγγενή ανωμαλία, δηλαδή 2πλασια ως 5πλασια πιθανότητα από ότι τα νεογνά φυσιολογικών μητέρων. Οι συγγενείς ανωμαλίες αφορούν κυρίως τον εγκέφαλο, την καρδιά και τα μεγάλα αγγεία, τα νεφρά και το γαστρεντερικό σύστημα. Αν τα επίπεδα του σακχάρου είναι φυσιολογικά και ο διαβήτης ρυθμίζεται σωστά, τότε μειώνεται σημαντικά το ποσοστό γέννησης νεογνών με συγγενείς ανωμαλίες.
Πολλοί Μαιευτήρες συστήνουν ότι όλες οι έγκυες γυναίκες θα πρέπει να ελέγχονται για σακχαρώδη διαβήτη της κύησης. Η διάγνωση βασίζεται στο αποτέλεσμα της δοκιμασίας ανοχής στη γλυκόζη από το στόμα (γνωστή και ως καμπύλη γλυκόζης), που γίνεται μεταξύ 24ης και 28ης εβδομάδας και μπορεί να επαναληφθεί μεταξύ 32ης και την 36ης εβδομάδα. Μετά από κατάλληλη διατροφική προετοιμασία της εγκύου, μετράμε το σάκχαρο του αίματος της γυναίκας όταν αυτή είναι νηστική το πρωί. Μετά η έγκυος πρέπει να πιει ένα διάλυμα γλυκόζης και συνεχίζουμε να μετράμε το σάκχαρο του αίματος 1, 2 και 3 ώρες μετά τη χορήγηση της γλυκόζης. Ο διαβήτης κύησης εμφανίζεται συχνότερα κυρίως όταν: α) η ηλικία της εγκύου είναι πάνω από 25 ετών, β) υπάρχει ιστορικό με Διαβήτη στην ίδια ή στην οικογένεια της ή σε προηγούμενη εγκυμοσύνη, γ) είναι παχύσαρκη και δ) έχει γεννήσει παλαιότερα νεογνό με μεγάλο σωματικό βάρος.
Οι γυναίκες με διαβήτη της εγκυμοσύνης πρέπει να μετρούν το σάκχαρο τους 4-5 φορές την ημέρα και η ρύθμιση της γλυκόζης του αίματος γίνεται με την κατάλληλη δίαιτα ή/και τη χορήγηση ινσουλίνης. Η δίαιτα πρέπει να ορίζεται από ειδικό διατροφολόγο ή ενδοκρινολόγο με γνώσεις πάνω στο διαβήτη κύησης. Ο Ενδοκρινολόγος θα επιβλέπει και τις απαραίτητες αυξομειώσεις στη δοσολογία της ινσουλίνης, αν αυτή χρειαστεί. Σε γενικές γραμμές, η διατροφή περιλαμβάνει 30% λίπος, 20% πρωτεΐνη και 50% υδατάνθρακες, με περιορισμό των κεκορεσμένων λιπών και της χοληστερόλης και αύξηση της πρόσληψης τροφών πλούσιων σε ίνες. Οι θερμίδες αυτές πρέπει να κατανέμονται σε 3 κύρια γεύματα και ένα με δύο snacks.
Γενικότερα η παρακολούθηση πρέπει να είναι προσεκτική, ευρύτερη αλλά και τακτικότερη. Όσο η εγκυμοσύνη προχώρα, και κυρίως μετά την 32η εβδομάδα, πρέπει η παρακολούθηση του εμβρύου να είναι ακόμα πιο στενή και να περιλαμβάνει υπερηχογραφικό έλεγχο του βάρους του, με παράλληλο έλεγχο της μητροπλακουντικής κυκλοφορίας με Doppler, και το βιοφυσικό προφίλ του εμβρύου για την εκτίμηση της κινητικότητας του. Επίσης, το καρδιοτοκογράφημα αποτελεί σημαντικότατη εξέταση που δίνει πολύ χρήσιμες πληροφορίες.
Σε περίπτωση επιπλοκών τότε γίνεται συνήθως καισαρική τομή. Όμως οι διαβητικές έγκυες χωρίς επιπλοκές και με ικανοποιητική ρύθμιση του σακχάρου μπορούν να γεννήσουν φυσιολογικά και δεν χρειάζεται απαραίτητα καισαρική τομή. Η εγκυμοσύνη δεν πρέπει να διαρκεί περισσότερο από την 39η-40η εβδομάδα. Αν ο τοκετός δεν έχει έρθει αυτόματα μέχρι την Πιθανή Ημερομηνία Τοκετού (ΠΗΤ), τότε πρέπει να γίνεται πρόκληση για φυσιολογικό τοκετό. Στις περιπτώσεις που αποφασίζετε η πρόκληση του τοκετού μιας διαβητικής εγκύου μέχρι και την 38η εβδομάδα, επιβάλλεται προηγουμένως να διενεργείται έλεγχος της πνευμονικής ωριμότητας του εμβρύου (με αμνιοπαρακέντηση).