Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις στις οποίες ο τοκετός πρέπει να γίνει νωρίτερα από την αναμενόμενη ημερομηνία και πριν ολοκληρωθούν οι 40 εβδομάδες της κύησης. Αρκετές μητέρες διαλέγουν την προγραμματισμένη έναρξη και πρόκληση του τοκετού («τεχνητοί πόνοι») για να αποφύγουν την απρόοπτη έναρξη του τοκετού, φοβούμενες ότι θα είναι απροετοίμαστες, τόσο πρακτικά όσο και ψυχολογικά.  Οι ιατρικοί λόγοι για τους οποίους ο Μαιευτήρας πρέπει να σκεφτεί την πρόκληση τοκετού είναι η μη ελεγχόμενη υπέρταση της μητέρας, ο αρρύθμιστος σακχαρώδης διαβήτης, η παρουσία ή απειλή λοίμωξης, η μη ικανοποιητική ανάπτυξη του εμβρύου μέσα στη μήτρα κ.α. Επίσης, πρόκληση τοκετού μπορεί να γίνει όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση παράτασης της κύησης, ιδίως μετά την 41η - 42η  εβδομάδα κύησης.

Η πρόκληση τοκετού πρέπει να αποφεύγεται όταν: έχουν προηγηθεί χειρουργικές επεμβάσεις στη μήτρα, ο πλακούντας έχει προσκολληθεί χαμηλά προς τον τράχηλο της μήτρας, το έμβρυο δε βρίσκεται σε φυσιολογική θέση ή υπάρχει  ενεργός έρπης γεννητικών οργάνων.

Η πρόκληση τοκετού μπορεί να γίνει με:
α) τεχνητή αποκόλληση και  ρήξη των υμένων («σπάσιμο των νερών»), ενεργοποιεί τον τοκετό και προσφέρει τη δυνατότητα ελέγχου και της ποιότητας του αμνιακού υγρού που βγαίνει από τον κόλπο. Το αμνιακό υγρό μας δίνει σημαντικές πληροφορίες για την κατάσταση του εμβρύου.
β) με φάρμακα, τα οποία χορηγούνται μέσα σε ορό για την επιτάχυνση και αύξηση της έντασης των ωδίνων ή τοποθετούνται μέσα στον κόλπο για την ωρίμανση του τραχήλου και την διευκόλυνση της διαστολής του
ή γ) με συνδυασμό των δυο παραπάνω που δίνει και τα καλύτερα αποτελέσματα.

Η πρόκληση τοκετού πρέπει να γίνεται πάντα κάτω από καρδιοτοκογραφική παρακολούθηση.
Η ρήξη των υμένων πρέπει να γίνεται όταν το έμβρυο έχει ήδη πάρει τη σωστή θέση.

Η χορήγηση φαρμάκων χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και εμπειρία. Η δόση επίσης ρυθμίζεται με βάση την πρόοδο του τοκετού και δεν πρέπει να ξεπερνάμε τα όρια ασφαλείας. Σε παρατεταμένη χρήση ωκυτοκίνης, με κανονικές ωδίνες τουλάχιστον επί δίωρο, χωρίς καμιά εξέλιξη τοκετού (δηλαδή κάθοδο κεφαλής ή αλλαγές στον τράχηλο), βάζουν την υποψία  κεφαλοπυελικής δυσαναλογίας (μεγάλο έμβρυο, μικρή πύελο ή συνδυασμό τους, ανώμαλη θέση ή ανώμαλη θέση προβολής).