Ο πλακούντας συνήθως προσκολλάται στο ανώτερο μέρος της μήτρας. Περίπου στο 1% των κυήσεων ο πλακούντας μπορεί να εμφυτευτεί στο κατώτερο μέρος της, κοντά στον τράχηλο, και τότε ονομάζεται προδρομικός. Ουσιαστικά δημιουργεί προβλήματα τη στιγμή του τοκετού, καθώς βρίσκεται σε χαμηλότερο σημείο από το έμβρυο μέσα στη μήτρα και συνεπώς εμποδίζει την πορεία του εμβρύου προς την έξοδο.

Οι γυναίκες που έχουν παλαιότερες χειρουργικές επεμβάσεις ή προβλήματα στη μήτρα αλλά και εκείνες που είναι μεγάλης ηλικίας ή με πολύδυμη κύηση έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν προδρομικό πλακούντα.
Ο πλακούντας μπορεί να φτάνει μέχρι το χείλος του έσω στομίου του τραχήλου (παραχείλιος) να κλείνει μέρος αυτού (επιχείλιος) ή και να το φράσει τελείως (επιπωματικός). Η διάγνωση γίνεται με το υπερηχογράφημα.

Το κυριότερο πρόβλημα που μπορεί να προκαλέσει είναι ήπια ή και σοβαρή αιμορραγία (κυρίως κατά τον τοκετό), ή/και να συνοδεύεται με ανώμαλες θέσεις του εμβρύου (πχ ισχιακό), ή να μην επιτρέπει την έξοδο του για να γεννηθεί με φυσιολογικό τοκετό.

Στις περιπτώσεις που ο πλακούντας κλείνει μέρος ή ολόκληρο το τραχηλικό στόμιο, ο τοκετός πρέπει να γίνεται με καισαρική τομή. Σε περιπτώσεις που δεν φράσσεται η έξοδος τότε μπορούμε να συζητήσουμε με την έγκυο για την πιθανότητα φυσιολογικού τοκετού.  

Αν υπάρχει μικρή αιμορραγία και η ηλικία κύησης είναι μικρότερη των 34 εβδομάδων, τότε γίνεται εισαγωγή της εγκύου στο Μαιευτήριο και παρακολούθηση του εμβρύου με συχνά καρδιοτοκογραφήματα (NST) προσπαθούμε να υποστηρίξουμε την εγκυμοσύνη και να δώσουμε, όσο το δυνατόν μεγαλύτερη παράταση.

Όταν υπάρχει μεγάλη αιμορραγία, προσπαθούμε να σταθεροποιήσουμε την έγκυο με μετάγγιση αίματος και να προχωρήσουμε αμέσως σε Καισαρική τομή, με σκοπό να σώσουμε το έμβρυο και να αντιμετωπίσουμε την αιμορραγία.